کد مطلب:223795 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123

خروج طالبیین
طالبیین كه بیشتر از علویین علاقه بریاست و مقام داشتند در هر زمان پرچم مخالفت می افراشتند و بلاد اسلام را بر خلفا می شورانیدند و اوضاع آشفته ای بوجود می آوردند.

علویین دو دسته بودند یكی شخصیت های بارز مقام ولایت كه آنها نظری بدنیا و ریاست و خلافت و مال و منال نداشتند غرضشان و هدفشان فقط و فقط ترویج دین و تعظیم شعائر اسلام بود و سیره زندگی آنها بهترین شاهد صادق گفتار است و دسته ی دیگر كه از اولادها و اعمال و اقوام علویین بودند آنها معتقد بخروج برای رفع ظلم و ستم بوده و از این جهت عرصه را بخلفای ظلم تنگ می كردند ولی طالبیین رسما داعیه ی خلافت داشتند و از جمله آنها محمد بن عبدالله بن محض الحسنی كه معروف بنفس زكیه بود در مدینه بر ابوجعفر منصور خروج كرد و برادرش ابراهیم شهید با خمری در بصره برآمد و حسین بن علی مشهور بصاحب فخ در حجاز بر موسی هادی عباسی خروج كرد و یحیی بن عبدالله المحض معروف بصاحب الدیلم در طبرستان بر هارون الرشید خروج كرد و همه آنها بدرجه شهادت رسیدند ولی حس انتقام و خوانخواهی شدیدتر شد.



[ صفحه 206]